14 June, 2011 Sebastian

Een filosofie professor staat voor zijn klas met enkele voorwerpen op de tafel voor hem. Als het college begint pakt hij zonder te praten een grote lege mayonaise pot en begint die te vullen met grote stenen van ongeveer 5 cm doorsnede. Als hij klaar is vraagt hij de studenten of de pot vol is. De studenten beamen dit.

Vervolgens pakt de professor een hand kiezelstenen en doet deze in de pot. Hij schud de pot lichtjes en de kiezelstenen komen in de open plekken tussen de stenen te liggen. Hij vraagt de studenten of de pot vol zit. De studenten beamen dit.

De professor pakt een handvol zand en giet deze in de pot. Natuurlijk vult het zand alle resterende leegte. Hij vraagt vervolgens nogmaals of de pot vol zit. De studenten antwoorden unaniem met “ja”.

“Nu”, zegt de professor, “wil ik dat je herkent dat deze pot je leven representeert. De stenen zijn de belangrijke dingen – je familie, je partner, je gezondheid, je kinderen – dingen die, als al het andere verloren gaat, je leven nog steeds vol maken.

De kiezelstenen zijn de andere dingen die er toe doen – je baan, je huis, je auto.

Het zand is al het andere. De kleine dingen”

“Als je de pot eerst zou vullen met zand,” vertelt hij verder “zou er geen ruimte zijn voor de kiezelstenen en de grote stenen. Hetzelfde geld voor je leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen wijd, heb je nooit ruimte voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Heb aandacht voor de dingen die van belang zijn voor je geluk. Speel met je kinderen. Ga dansen met je partner. Er zal altijd tijd zijn om te werken, om je huis schoon te maken en de schuur te schilderen.

Zorg eerst voor de stenen – de dingen die er echt toe doen. Stel prioriteiten. De rest is zand.”